Maharashtra, de grootste uienproducerende staat in India, wordt momenteel geconfronteerd met een crisis omdat de uienprijzen naar een nieuw dieptepunt zijn gedaald, waardoor telers in het Nashik-district moeite hebben om rond te komen. De staat, die goed is voor meer dan 30% van de uienproductie in het land, is getroffen door een combinatie van factoren, waaronder een overaanbod, een afnemende vraag en een gebrek aan opslagfaciliteiten.
Door de lage prijzen van uien zitten veel telers met onverkochte producten, waardoor ze gedwongen zijn te verkopen tegen prijzen die ver onder de productiekosten liggen. Dit heeft geleid tot aanzienlijke verliezen voor boeren, die al gebukt gaan onder hoge inputkosten, zoals zaden, kunstmest en arbeid.
De situatie is verergerd door de COVID-19-pandemie, die heeft geleid tot een afname van de vraag naar uien, met name vanuit de hotel- en restaurantsector. De sluiting van markten tijdens de pandemie heeft ook geleid tot een gebrek aan toegang tot opslagfaciliteiten, waardoor uien op het veld gaan rotten.
De regering van Maharashtra heeft enkele stappen ondernomen om uientelers te ondersteunen, waaronder het aankondigen van een minimumsteunprijs (MSP) voor uien, het opzetten van tijdelijke opslagfaciliteiten en het verlenen van financiële steun aan telers. Deze maatregelen zijn echter mogelijk niet voldoende om het leed van de boeren op korte termijn te verlichten.
De crisis op de uienmarkt in Maharashtra benadrukt de noodzaak van langetermijnoplossingen om telers te ondersteunen en hun economische stabiliteit te waarborgen. Dit omvat het verbeteren van infrastructuur en opslagfaciliteiten, het bevorderen van gewasdiversificatie en het verstrekken van toegang tot krediet- en marktinformatie aan boeren.
Concluderend: de lage prijzen van uien in Maharashtra hebben geleid tot aanzienlijke verliezen voor telers en benadrukken de noodzaak van systemische verandering in de landbouwsector. Hoewel kortetermijnmaatregelen enige verlichting kunnen bieden, zijn langetermijnoplossingen nodig om de onderliggende oorzaken van de crisis aan te pakken en ervoor te zorgen dat de bestaansmiddelen van boeren worden beschermd.